To było wczoraj rano. Małż wstając do pracy zauważył jego brak, gdy nie przybiegł, jak zwykle, na jedzenie. Nie wiemy, co się stało. Albo wieczorem wyskoczył z balkonu, albo w nocy czmychnął na klatkę pomiędzy nogami Syna wracającego z nocnych wojaży.
Nie wiemy.....szukamy go od wczorajszego świtu. Przetrząsnęliśmy wielokrotnie piwnice, klatki schodowe i nasze osiedle. Poinformowaliśmy schronisko (może ktoś go znajdzie i tam odwiezie), porozwieszaliśmy ogłoszenia-plakaty na słupach i drzewach, daliśmy ogłoszenie do lokalnej gazety. Szukamy o różnych porach doby szeleszcząc karmą w woreczku na zachętę, pewnie jest głodny. Co jeszcze możemy zrobić???
Czekać.....podobno koty wracają...prawie zawsze. A więc czekamy pogrążeni w wielkim smutku.
Koleżanka- znawczyni kotów powiedziała, że najlepiej ich szukać pomiędzy 2-4 w nocy, ok, dzisiejsza noc należy do nas. Trzymajcie kciuki..
Dziewczyny się wspierają: K zabroniła M płakać przez miesiąc. Powiedziała, że jak po miesiącu się kociak nie znajdzie, to wtedy wolno jej płakać dopiero....
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz